Er zijn meningen die vanuit het verleden zo diep geworteld zijn, dat men deze in de twintigste eeuw nog steeds klakkeloos verkondigt.  In een overigens goed artikel in de zondagseditie van 29 mei van de Twentse Courant Tubantia worden verschillende aspecten van het uitvaartwezen belicht.  Eén ervan gaat over de crematie en hier komt de oude geest weer uit de fles. Letterlijk staat er: 'Cremeren vindt zijn oorsprong bij heidense volkeren en antichristelijke stromingen.  Men geloofde niet in de opstanding, maar liet voor alle zekerheid het lichaam compleet vernietigen'.  Ik wist niet wat ik las!

Het woord 'heiden' wordt rond 1200 voor het eerst beschreven als 'heidlijn', in het Oudsaksisch 'hethino'. Het woord betekent 'heidebewoner' en deze in holen en plaggenhutten levende en vaak verwilderde mensen, werden als barbaren gezien. Het toen opkomende christendom nam dit woord over en betitelde iedereen die geen christen was als 'heiden'.  Het woord werd synoniem met 'geen geloof, geen ethiek, geen cultuur', en dat heeft de wereld eeuwenlang geweten!

Het volledig ontkennen van een afwijkend geloof, heeft veel ellende veroorzaakt en naar mijn mening zijn wij nu, in de twintigste eeuw, eindelijk zover om andere culturen inclusief geloofsovertuiging op hun waarde te schatten. Nog nooit is de interesse voor het oude Egypte en andere culturen zó groot geweest.  Dat cremeren, destijds lijkverbranding, in 785 door Karel de Grote werd verboden, was meer een politieke dan een geloofskwestie.   In de middeleeuwen heeft er tijdens de vele pestepidemieën en oorlogen, lijkverbranding plaatsgevonden met toestemming van de kerkelijke overheid.  Dat na het verbod tot het begraven in de kerken van 1829 opnieuw interesse ontstond voor lijkverbranding, was geen kwestie van antigeloof doch van de wetenschap.  De eerste aanzet was een voordracht hierover van Prof. Dr. Jacob Grimm in 1849 voor de Koninklijke Academie van Wetenschappen te Berlijn.  Om het kort te houden: in 1873 vond de eerste crematie plaats in het crematorium in Milaan, gebouwd op de katholieke (!) begraafplaats, de Campo Sancto.

In 1885 mengde de zeer behoudende Milanese geestelijke Giacomo Scurati zich in de strijd en bestookte Rome met allerlei bezwaren en de beschuldiging dat dit het werk was van de vrijmetselarij.  Dat was een schop tegen het zere been en Rome kon niet meer terug.

Op 19 mei 1886 sprak de Heilige Congregatie der Inquisitie te Rome zich in een decreet uit tegen crematie en werd gedreigd met excommunicatie. Schijnbaar zijn er nog steeds mensen die hiervoor een 'heilige' angst hebben.

HENK KOK

Bron: Vakblad Uitvaart Juni 2005