Wie de naam Henk Kok noemt, herinnert zich het moment van kennismaking met deze onvergetelijke mens. Voor mij was dat in 1992, als piepjong directeur van het Nationaal Rijtuigmuseum. Wij maakten samen de expositie 'De Lijkkoets', toen nog een taboe doorbrekend thema dat in een half jaar 30.000 bezoekers trok. De vriendschap is gebleven en met Henk en Rie heb ik sindsdien veel avonturen meegemaakt. Drie elementen waren hierin kenmerkend. De hartstocht waarmee Henk zijn kennis en visie uit droeg, als eerste funerair historicus in Nederland. De trouw, waarmee Rie en Henk samen voortgingen in hun vriendschap met anderen en hun passie voor het onderwerp. En daarop gestoeld de samenwerking die zij met velen tot stand brachten. Zo kwamen publicaties tot stand, historische uitvaartstoeten en exposities. En tenslotte het Nederlands Uitvaartmuseum als vaste presentatie in de hoofdstad, en de stichting Funerair Erfgoed die als bestendig eigenaar van de collectie fungeert. De oprichting van Ankh, die zich ontfermt over de foto's, documentatie en auteursrechten is voor Henk een sluitsteen. Alle partijen streven hetzelfde doel na: studie, behoud en presentatie van het funerair historische erfgoed in Nederland. In die lijn is het te prijzen dat door de jaren heen op verschillende plekken in het land initiatieven ontstaan om dit erfgoed onder de aandacht te brengen. Al deze enthousiaste mensen kunnen aankloppen bij de drie stichtingen voor advies, steun en wellicht bruikleen van materialen. Henk Kok heeft het gepresteerd om ons keer op keer te verrassen met zijn energie en hartstocht om de funeraire historie onder de aandacht te brengen. De jongste loot, de stichting Ankh wens ik daarom veel succes toe.

Drs. Luc L.M. Eekhout